Kamień Dorra i Bismarcka pętlą z Łęcza

Plan wycieczki

1. Wycieczką rozpoczynamy spod kościoła w Łęczu, kierujemy się główną drogą wsi na zachód (w dół, w stronę Zalewu Wiślanego).
2. Tuż za ostatnimi zabudowaniami Łęcza skręcamy do lasu, w prawo, na leśną ścieżkę, za czerwonymi znakami szlaku Kopernikowskiego .
3. Docieramy do grodziska, wchodzimy na nie za znakami czerwonego szlaku. Na szczycie grodziska znajduje się kamień Dorra.
4. Dalej wędrujemy czerwonym szlakiem aż do miejsca, gdzie łączą się dwa strumyki. Szlak przekracza strumień na wprost. Uwaga! My przechodzimy przez strumień po prawej stronie i kierujemy się niewielką ścieżką pod górę, kilka metrów. Napotykamy rozkopaną leśną drogę, idziemy wzdłuż niej w prawo kilkanaście metrów do rozwidlenia, na którym wybieramy wyraźną drogę w lewo, pod górę.
5. Cały czas trzymamy się tej drogi, nie zbaczając w pomniejsze ścieżki. Droga, w pewnym momencie wyraźnie skręca w prawo pod kątem prostym, idziemy nią nadal i po kilkuset metrach po lewej stronie widzimy kamień Bismarcka
6. Następnie wędrujemy lasem tą samą drogą, która poprowadzi nas na  pola górujące nad Łęczem. Kierując się na wieżę kościoła zamkniemy pętlę naszej wycieczki.

Atrakcje i walory krajobrazowe

1. Łęcze, jedna z najstarszych wsi w powiecie elbląskim. Powstała na obszarze dawnego grodziska pruskiego pochodzącego z okresu 400-100 p.n.e. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z początku XIII w., a nazwa nawiązuje do języka pruskiego, pochodzi od pruskiego słowa Lenz (wiosna, obchody święta wiosny). Pierwszy kościół postawiony przez Krzyżaków pochodził z ok. 1300 r. W 1577 roku miejscowość została spalona przez mieszkańców Gdańska. W latach 1580-1630 we wsi zaczęli się osiedlać angielscy kupcy, ponieważ  powstała tu pod koniec XVI wieku stacja angielskiej Kompanii Wschodniej. W 1945 roku wieś uległa znacznym zniszczeniom. Spłonęło pięć zabytkowych domów podcieniowych oraz 21 innych budynków mieszkalnych. Jednak do dziś zachowało się w miejscowości wiele zabytkowych zabudowań w tym domy podcieniowe i korpus wiatraka holendra, a także kościół barokowy z połowy XVIII w. z plebanią z czerwonej cegły.
2. Grodzisko z epoki żelaza, przykład wyżynnego grodziska z V w. p.n.e., o wybitnych walorach obronnych stanowiącego miejsce schronienia dla dwóch osad znajdujących się w jego bezpośrednim sąsiedztwie. Grodzisko położone jest na wzgórzu pomiędzy dwoma głębokimi jarami i bardzo czytelne. Miało szczególny charakter obronny, bo wzgórze miało dość strome ściany, a sam szczyt otoczony był wałem drewniano-ziemnym. Dzisiaj teren porastają wysokie lasy, ale kiedyś miejsce to zapewniało obrońcom doskonały widok, a tym samym warunki do organizacji obrony były znakomite. Grodzisko było intensywnie badane przed II wojną światową przez profesora Dorra, prezesa przedwojennego Elbląskiego Towarzystwa Starożytności. Badania powojenne obejmowały grzbiet wału, niewielki fragment majdanu i dwie sprzężone z grodziskiem osady. Wyniki badań pozwoliły ustalić, że gród był stale zamieszkany przez niewielką ilość ludzi. Pozostała ludność zamieszkiwała pobliskie osady. O dużym znaczeniu obronnym obiektu świadczą silnie rozbudowane konstrukcje drewniano-ziemne wałów otaczających grodzisko. W trakcie badań natrafiono na liczne fragmenty naczyń o cechach kultury łużyckiej, pomorskiej i bałtyjskiej oraz inne zabytki ruchome, również bryłki bursztynu.
3. Kamień Roberta Dorra, W samym sercu grodziska znajduje się pamiątkowy kamień z mało czytelnymi inskrypcjami, poświęcony postaci prof. Roberta Dorra (1835-1919), wybitnego historyka i prekursora elbląskiej archeologii starożytnej.
4. Kamień Bismarcka, Głaz na postumencie z wyrytym imieniem i nazwiskiem kanclerza Niemiec Otto Bismarcka. W Prusach Wschodnich kamienie poświęcone Bismarckowi były bardzo popularne. Każda epoka czci swoich bohaterów i Bismarck w pewnym okresie był nim dla mieszkańców tych ziem, którzy utożsamiali się z państwem niemieckim. To ciekawa pamiątka przeszłości regionu, który dopiero po 1945 roku stał się polski.

Wskazówki praktyczne

1. Do Łęcza najlepiej dojechać z Elbląga samochodem kierując się ulicą Fromborską na Łęcze i Tolkmicko. Z Elbląga  do Łęcza można dojechać autobusem PKS, jednak nie jeżdżą one zbyt często. Samochód można zostawić na parkingu przy cmentarzu nieopodal kościoła.
2. Warto pospacerować po wsi Łęcze, w której zachowały się  zabytkowe zabudowania domów podcieniowych, wiatraka holendra i pruskich zagród z końca XIX wieku.
3. W Łęczu nie ma żadnej gastronomii, jest tylko jeden sklep spożywczo – przemysłowy.