Waligóra i Przełęcz Trzech Dolin pętlą z Sokołowska

Plan wycieczki

1. Startujemy z centrum Sokołowska - skrzyżowanie ulic Głównej i Unisławskiej jest również węzłem szlaków. Wybieramy znaki czarne prowadzące w kierunku południowym.
2. Minąwszy murowaną cerkiewkę (nieco w oddali po prawej) spotykamy szlaki niebieskie i udając się wraz z nimi w lewo zaczynamy długą wspinaczkę pod Włostową. Po osiągnięciu jej wierzchołka, dosłownie za parę minut znajdziemy się na sąsiedniej Kostrzynie.
3. Po obniżeniu się na przełęcz i zdobyciu kolejnego szczytu - Suchawy - dochodzimy do Rozdroża pod Waligórą. Za węzłem szlaków kontynuujemy spacer prosto znakami żółtymi prowadzącymi łagodnie na Waligórę - najwyższy szczyt Gór Suchych i całych Gór Kamiennych. Uwaga na oznakowanie!
4. Zejście z Waligóry na Przełęcz Trzech Dolin jest bardzo strome i wymaga wyjątkowej ostrożności - nagrodą będzie odpoczynek w schronisku Andrzejówka.
5. Udając się w drogę powrotną wybieramy znaki czerwone - fragment Głównego Szlaku Sudeckiego. Po przejściu ok. 1,5 km zboczami Krzywuchy znajdujemy się w pobliżu kamieniołomu melafiru w Rybnicy Leśnej - chcąc przyjrzeć się wyrobisku oraz pracującym tam maszynom można odbić ze szlaku ścieżką w prawo (ok. 160 m).
6. Wracamy na szlak i idziemy nim jeszcze ok. 150 m. W miejscu, gdzie szlak skręca ostro pod górę w prawo, by zdobyć Bukowiec, my idziemy leśną drogą prosto (bez szlaku). Droga obchodzi szczyt Krzywuchy od północy i zachodu łagodnie doprowadzając do Rozdroża pod Krzywuchą, gdzie spotykamy połączone szlaki żółty i zielony .
7. Idziemy za szlakami w prawo - stąd jeszcze ok. 1,5 km do naszego punktu startowego i zamknięcia pętli w centrum Sokołowska.

Atrakcje i walory krajobrazowe

1. Wierzchołki Włostowej i Kostrzyny to rewelacyjne punkty widokowe - pierwszy również na stronę czeską, drugi na północny-zachód (widzimy m.in. Sokołowsko, fragmenty Gór Kamiennych i Wałbrzyskich, a przy dobrej przejrzystości nawet Karkonosze, Rudawy Janowickie i Góry Kaczawskie).
2. Andrzejówka - jedyne schronisko w Górach Kamiennych - przyjmuje turystów już od 1933 (z krótką przerwą pod koniec II wojny światowej). Sam budynek jest jednym z ciekawszych architektonicznie tego typu obiektów w Sudetach.
3. Kamieniołom melafiru w Rybnicy Leśnej to sól w oku ekologów, którzy zwracają uwagę na nieodwracalne skutki tak wielkiej ingerencji w masyw Bukowca, zamykający dolinę Sokołowska od północnego-wschodu. Wpływ wieloletniej eksploatacji kruszywa na specyficzny mikroklimat uzdrowiska, jego walory lecznicze oraz miejscową florę i faunę jest faktem. Protesty miejscowej społeczności zablokowały plany poszerzenia odkrywki o sąsiednią górę Klin i spowodowały zawieszenie prac kopalni na pewien czas, ale od 2016 znów działa.
4. Niesamowita historia Sokołowska (Görbersdorf) - pierwowzoru dla szwajcarskiego Davos w kwestii leczenia gruźlicy (a nie odwrotnie!) - godna jest bliższego poznania. Mimo iż lata świetności miejscowość ma za sobą i wiele obiektów nadszarpnął ząb czasu, wciąż jest w stanie zachwycić ciekawymi budynkami i parkami z uroczymi elementami małej architektury - motyw na długi spacer poza proponowaną trasą. Nie brak kontrastów: z jednej strony miniaturowa cerkiewka wybudowana na przełomie XIX i XX wieku dla przybyszy z carskiej Rosji (licznie stawiających się tu na kurację), z drugiej - monumentalny budynek sanatorium doktora Hermanna Brehmera w stylu mauretańsko-neogotyckim (który w 2005 r. spłonął i wciąż jest odbudowywany). Warto sprawdzić też, co wspólnego z Sokołowskiem miał reżyser Krzysztof Kieślowski.

Warianty i modyfikacje

1. Można przedłużyć trasę nie opuszczając tuż za kamieniołomem czerwonego Głównego Szlaku Sudeckiego , tylko kontynuować nim na Bukowiec - sprowadzi nas bezpośrednio do punktu startowego w centrum Sokołowska. Wybierając ten wariant trzeba mieć na względzie niezwykle strome zejście do doliny (i to na kilkakrotnie dłuższym dystansie niż odcinek z Waligóry na Przełęcz Trzech Dolin).
2. Zdecydowanie najatrakcyjniejszy jest fragment szczytami Włostowej, Kostrzyny i Suchawy - stąd wydaje się godny polecenia na początek, tak jak zaproponowano. Oczywiście trasa nadaje się do przejścia w odwrotnym kierunku - w takim układzie Waligórę zdobywamy pnąc się stromo od Przełęczy Trzech Dolin.
3. Mając bazę w Sokołowsku można zastosować różne kombinacje dojść na Przełęcz Trzech Dolin i powrotów do centrum. Prócz czarnych , niebieskich i czerwonych , są jeszcze znaki żółte i zielone prowadzące z centrum wsi doliną Sokołowca (wariant żółty jest dłuższy - odbija do ciekawie usytuowanych ruin zamku Radosno) lub ścieżki rowerowe.
4. Dla zagorzałych „górołazów” Sokołowsko oferuje wiele innych kierunków (np. szlakiem niebieskim przez Garbatkę do Kowalowej i Mieroszowa, czerwonym na masyw Lesistej Wielkiej, żółtym na Stożek Wielki), a z Przełęczy Trzech Dolin - zamiast wracać do punktu wyjścia - można zdecydować się na tranzyt zielonym szlakiem do Rybnicy Leśnej (cenny drewniany kościółek) lub trzema różnymi kolorami na wschód do ruin zamku Rogowiec.
5. Jako bazę - zamiast Sokołowska - możemy wybrać Przełęcz Trzech Dolin (możliwość noclegu w schronisku, a nawet dojazdu autem). W tym wariancie zaczniemy naszą trasę „od środka” (zdobywszy Waligórę, Suchawę i Włostową schodzimy do Sokołowska, a następnie wspinając się na zbocza Bukowca i Krzywuchy wracamy do schroniska - bądź w odwrotnym kierunku).

Wskazówki praktyczne

1. Podstawowy wariant trasy jest propozycją dla zmotoryzowanych bądź autostopowiczów - ze względu na skromną ofertę komunikacji publicznej (rozkład jazdy linii autobusowej Wałbrzych/Mieroszów stworzono raczej z myślą o mieszkańcach dojeżdżających do pracy niż turystach).
2. Schronisko Andrzejówka na Przełęczy Trzech Dolin jest zdecydowanie godne polecenia - oferuje noclegi i strawę dla głodnych i spragnionych wędrowców. Można dostać się tam samochodem od Rybnicy Leśnej (w pobliże dojeżdża nawet komunikacja autobusowa z Wałbrzycha) - dlatego zwłaszcza w weekendy czy w sezonie miejsce może być nieco zatłoczone.
3. Dysponując transportem własnym i dodatkowym czasem zdecydowanie trzeba zaplanować wypady krajoznawcze w inne zakątki Gór Kamiennych i okolic (choćby cysterski Krzeszów, Chełmsko Śląskie, czy Góry Krucze, a u naszych południowych sąsiadów - Adršpašsko-teplické skály).